Hard Reset | Topunun Toplamı

Hep anlamak istiyordum ben.

Kendimi bildim bileli illa bir şeyleri anlamak için çayır çimen gezdim,çer çöp peşinde koştum,eve geç dönüp dayaklar yedim,arkadaş sandıklarımı savunacağım diye çocukluk itibarımı yerlere attım (bir çocuk için itibar cidden önemli bir durumdur çünkü) dağlara tepelere ağlayan kardeşimin gözyaşını susturacağım diye çıktım ve sonrasında yine hatalı ben oldum,karışık bir mahallede büyüdüm,hayat kadınından tut çingnesine kadar ne ararsan vardı,tren raylarından intihar edenlerin parçalarını toplayanlar,tecavüz edilen genç kıza seyirci kalan o mahallenin sakinlerine şahit oldumiköy hayatım oldu yaz aylarında dedemle tarlaları sürüp katırlara sakızlar çiğnettim....ama anladım mı en nihayetinde evet anladım..

Ne gereği vardı çocukluğumdan beri bu kadar anlam peşinde koşmak ben de bilmiyorum açıkçası..illa anlayacağım..

Ödenen bedeller de nasıl ağır ama..nasıl derin..

Büyüdüm büyüdüm bir de bakmışım ki evlenmişim..bu konum ile ilgili de çevreden gözlemlediğim kadarıyla empati yeteneğim ve hayal gücümü de kullanarak mis gibi geliştirip çok da iyi bir eş olmayı başardım..

Çocukluk travmaları vs derken bir baktım ki anne olmuşum hem de üç kez üstelik..ne ara nasıl..

Yaşanırken oradayız ama sonrası nedense hep daha net görünür bazı şeyler..

Annelik ile ilgili ise inanılmaz konsatntre oldum kendime ve anneliğe..var olan tüm potansiyelimi son damlasına kadar akıttım kullandım..

Travma travma ve bir dünya kalp kırıklığı hayal yırtıkları diz yaraları ile bu yaşıma geldim çattım işte..

''Ne oldun?'' diye soracak olsam kendime cevaplayamam bu sualimi ama anladım mı bir çok şeyi diye soracak olursanız ''Hem de nasıl,.anladım elbette'' derim tabi..

Hem de nasıl..

Kadınların kendilerine çok saklıca çok gizlice itiraf ettiği en can yakıcı gerçeklerden biri de bu olsa gerek bir diğeri kiloları olsa gerek..

Şöyle bir şey görünüyor resimde artık..

İyileştirilmiş çocukluk travmaları..bir yaştan sonra anne babaya yüklenmek çok sahici gelmiyor çünkü,kabullenmek zorunda kalmayıp kolları sıvayıp ''halledeceğim artık bunları'' dedirtiyor hayat insana..

Hele bir de kendine karşı biraz acımasız veya detaycı bir zihin yapısına,düzene düşkünlüğün varsa bunu seve seve yapıyorsun diyebilirim..

Yaralı çocukluk,baskı dolu bir nişanlılık dönemi,zorlu koşullar altında geçen bir evlilik,üç çocuk sonucunda karşımdayım işte..

Senenin bitmesine azıcık kala elimde sigaram içimde ucu yakılmış binlerce şiir,aklımda yer etmemiş belki ama direk kişiliğime işlenmiş okunan onca kitabın demi,içimdeki kız çocuğunu nihayet sakinşetirmiş vaziyette karşımdayım..

Yazmak iyi olur bunları..bilinç görmek istiyor bunları.

Yaşandı bunlar evet deyip kalbin de hakkını vermiş oluyorum böylece..

Ve yine aynı soruyu soracak olursam kendime..

İnsan oldum diyecek kadar cesareti bulamasam da kendimde azıcık yol kat edip içimi dışıma çıkardım,yığın yığın ne varsa döküp tek tek birbirine dolanmış yumaklar gibi toplar haline getirip içimdekileri bir sıraya koyan biri oldum diyebilirim..

Simyacı oldum galiba ben..

Yanarak, bozarak, yeniden karıştırarak.

Bu bir silme değil; bu bir hard reset.

İpe sapa gelen gelmeyen ne varsa her birini kullandım değerlendirdim..

Şurada acı çekilmeli dediğim yerde acımı çektim ve geçtim bir diğer level'a.

Şurada cesaret gerek şu eşikten atlamak gerek şurada kendini kınamak şurada yermek şurada ödüllendirmek şurada kendine sarılmak gereken her durakta bunları yaptım kendime..

Ne çok uğraştım kendimle..büyük çalışmalar oldu içimde..yıllarca bitmeyen inşaatlar..

Usta da amele de aynı kişi.

Ben..

Bazı günler inşaata uzaktan baktım bazı günler etrafında dolandım bazı günler kazma kürek kazdım tozu dumana kattım..

Çalıştım çalıştım..

Hem bu yılın hem bu yolun sonuna geldim..

Devamında ne var bilmiyorum..

Sabahlar hala rengarenk ve buğulu,soğuk ama etkileyici.

Kahveler hala vazgeçilmezim,sigaram yoksa geriliyorum gibi..

Huzur içinde uyusun istiyorum çocuklarım evimden hiç bir şey eksik olmasın..faturalarım ödensin,dostlarım var olsun,blogum çok yaşasın,merağım artsın büyüsün genişlesin istiyorum artık..

Ulaşılır emeller ulaşılır hayaller..

Aşk hala bir gizem bir muamma..onu da Rabbim halletsin..

Noktala ve mühürle..

Çok büyük bir kitaptı..sıfırlansın sayfalar,beyazlasın..

Arşiv olsun geçmiş ..

Büyüdükçe acımıyor,anladıkça hafifliyor.

Uzaktan baktıkça gülümsetiyor bazen hayat..

Ve inan bana..

Her şey geçiyor..

Sevgilerimle..